ஆகாயம் இழுத்துப் போர்த்தி
உறங்கும் என்னை
அழகாக தழுவும் தென்றல்
மௌனமாக
சொல்வதென்ன?
எனைக் காணவே வந்தது போல்
இரு கரம் நீட்டி என்னை எப்படியும்
அணைப்பேன் என்று
அடம் பிடிக்கும் வெண்ணிலவு
அலை அலையாய் தன் ஒளியால்
கதைப்பதென்ன என்னோடு ?
நித்திரை கலைப்பதென்று
நித்தமும் வருகின்ற
இவ்விரு காதலிகளிடமும்
கெஞ்சலாய் சொல்கிறேன் இன்றும்...
போர்வையின் பொத்தல்கள் வழி
புலன் தழுவும் பூவையரே
இன்றாவது உறங்க விடுங்கள் என்னை...
நடைபாதையில் நடப்போர் வர
இன்னும் சில மணித்துளிகள் தாம் உள...
இந்த நடைபாதைவாசியின்
தூக்கத்தின் ஆயுட்காலம் இன்னும்
சில மணித்துளிகள் தான்.
அவை விடிவதற்கு முன் இன்னும்
சில வினாடிகள் தான்...
No comments:
Post a Comment